یکی از ابزارهای سیاستی دولت ها در حمایت از تولید، وضع تعرفه های گمرکی بر واردات است. اگرچه تعرفه گمرکی برای واردات کالا ممکن است قدرت رقابت تولیدکنندگان داخلی را افزایش دهد، اما دامی خطرناک برای آن‌هاست.
فرض کنید تولید‌کننده‌ای قدرت رقابت با محصولات وارداتی را نداشته باشد. دولت با وضع تعرفه گمرکی بر واردات کالاهای خارجی به تولید‌کننده این توان را می دهد که محصولاتش را در بازارهای داخلی بفروشد. آیا این تعرفه به او قدرت ورود به بازارهای خارجی را هم می دهد یا این که با گیر افتادن در دام موفقیت داخلی، فراموش می‌کند که برای ورود به بازارهای خارجی محصول و فرایند تولید خود را ارتقا دهد؟
حالا فرض کنید ایران قرار باشد به سازمان تجارت جهانی بپیوندد. ایران مجبور خواهد بود تعرفه ها را تغییر دهد. چه اتفاقی برای تولید کننده‌ای می افتد که در دام موفقیت ناشی از تعرفه‌های گمرکی واردات گرفتار شده است؟
حتی اگر به سازمان تجارت جهانی هم نپیوندیم تجربه ثابت کرده که تعرفه های گمرکی به طرز شدید و پرنوسانی دچار تغییر می شوند. گاهی یک تعرفه حذف، گاهی نصف و گاهی دو یا چند برابر می شود. آیا تولید کنندگان تحمل نوسانات را دارند؟
به نظر می رسد، حذف تعرفه های گمرکی به افزایش قدرت رقابتی تولیدکنندگان ایرانی در بلند مدت کمک کند. اگر رویه کنونی در وضع تعرفه های گمرکی ادامه یابد، آرزوی ایجاد برندهای جهانی توسط تولید کنندگان ایرانی، آرزویی محال خواهد بود.
